حامدرحیمی پنجکی

کونگفو

در این پست یکی از معروف ترین هنرهای رزمی و دفاعی در سرتاسر دنیا را به شما معرفی می کنیم. اینکه کونگ فو چیست، و چه مزایایی دارد؟ همچنین مختصری از تاریخچه کونگ فو برای شما بیان می کنیم. کونگ فو چیست؟ واژه ی کنگ فو مربوط به هنر رزمی چینی است. اصل کنگ فو به مکانی به نام معبد شائولین برمی گردد که در آن راهبان برای سلامتی یا دفاع شخصی کنگ فو کار می کردند. اولین معبد شائولین یک مکان بودایی بود که در سال 377 قبل از میلاد در استان هنان چین ساخته شد. در سال 527 قبل از میلاد، یک شاهزاده بودایی به نام بودهیدهرما یا دا مو در چین برای تعلیم مذهبی به معبد سفر کرد و راهبان این مکان را ضعیف و بیمار یافت. دامو برای تقویت راهبان، خود را در یک اتاق به مدت 9 سال برای تفکر محبوس کرد. وی در نهایت، منجر به پیدایش یی جین جینگ یا یک سری تمرین تقویتی و انرژی زا یا هنر رزمی شائولین شد. توی این پک فوق العاده، کونگفو شائولین رو جوری یاد میگیری که همزمان می تونی با چند نفر مبارزه کنی و خودتو از هر شرایطی نجات بدی. در کمترین زمان استاد کونگفو اصیل شو بدون نیاز به هیچ کلاسی!   توی این پک فوق العاده، دفاع شخصی رو جوری یاد میگیری که همزمان می تونی با چند نفر مبارزه کنی و خودتو از هر شرایطی نجات بدی. ویژه خانم ها و آقایون. بدون نیاز به هیچ کلاسی!   از نظر تاریخی، کنگ فو در چین یک بخش اصلی در آموزش دانشمندان و رهبران دولتی است. مردم چین ارزش زیادی برای این ورزش قائل هستند چرا که حس می کنند کنگ فو به آنها احترام، صبر، تواضع و اخلاق می آموزد. بسیاری از آمریکایی ها بر این باورند کنگ فو یک هنر رزمی مانند تکواندو، جودو یا ایکودو است. اما در واقع، کنگ فو شامل صدها سبک هنرهای رزمی چینی است که برخی از آنها عبارت است از مشت بزرگ، چنگال عقاب و تایجی کوان. نکته ی اشتباه دیگر این است که کنگ فو یک سبک ملایم در مقایسه با کاراته یا سایر سبک های سخت در نظر گرفته می شود. اینطور نیست. هر سبک کنگ فو شامل تکنیک های ملایم و سخت است. بسیاری از مردم بر این باورند کنگ فو یک سبک خارجی و تایجی کوان یک سبک داخلی است. درحالیکه بیشتر سبک های کنگ فو روی پیشرفت خارجی تکیه دارند و تمامی سبک های کنگ فو شامل اجزای داخلی و خارجی هستند. تاریخچه سبک چنگال عقاب سبک چنگال عقاب کنگ فو یا اینگ جو پای در چینی یکی از قدیمی ترین، کامل ترین و پیچیده ترین سبک های شائولین است و برای ضربات محکم و پرتابی و ضربات پرفشار خود شناخته می شود. سبک چنگال عقاب در سال 1130 وقتی مغول ها به چین حمله کردند و ژنرال یو فیی این سبک را از اسقف شائولین یاد گرفت روی کار آمد. این سیستم جنگاوری طی سال ها از طریق راهبان شائولین به شاگردان خود در معبد شائولین گسترش یافت.   در دهه ی 1800، سیستم چنگال عقاب توسط خانواده لاو یاد گرفته شد. در دهه ی 1920، دو نفر از مشهورترین اعضای این خانواده، لاو فت و چن زی زنگ با همکاری جیگ وو جیمنزیوم توانستند سبک چنگال عقاب را به صدها نفر از دانش آموزان چین آموزش دهند. چن زی زنگ در جنوب چین مشهور شد و با تنها سه حرکت رقبای خود را شکست می داد. برترین دانش آموز چن زی زنگ عبارت است از نگ وی نانگ که سیستم چنگال عقاب را در هنگ کنگ در دهه ی 1980 آموزش داد. دانش آموز برتر نگ وی نانگ شام لونگ بود که به تعلیم این سبک از دهه ی 1950 تا 1972 در آمریکا پرداخت. تمامی تکنیک های این سبک امروز وجود دارند و از طریق شام لونگ به آمریکا برده شدند که وی از معلمین این سبک چنگال عقاب در دنیا تلقی می شود. چگونه کنگ فو تعلیم داده می شود؟ شما در اولین کلاس خود با اطلاعات جدید زیادی روبرو می شوید. علاوه بر تمرینات کششی، تقویت عضله و انرژی زایی، حرکات خاصی برای این سبک وجود دارد. هر حرکت شامل اجزای فیزیکی: حرکت پاها، ران ها، بازوان، دست ها، چشمان و تنفس است. برای هر حرکت یک بخش ذهنی نیز وجود دارد. هر حرکت هدف خاصی دارد و این معلم است که درک دانش آموزان را از این اهداف بالا می برد تا بیشینه بازدهی به دست آید. شما در اولین کلاس از شرایط بدن خود اطلاع پیدا می کنید. پس از یک ماه، در قدرت بازوان و پاهای خود و تمرکز و سلامتی رشد چشمگیری احساس خواهید کرد. پس از دوره ی شش ماهه ی اول، حرکات اصلی کنگ فو را یاد می گیرید و انرژی شما به گونه ای غیرقبال باور افزایش پیدا می کند. پیشرفت بدون صدمه و آسیب نیز محتمل است زیرا همانند معلمان چینی کنگ فو، ما به ماهیت حرکات، اهداف آنها و آموزش درست آنها احاطه پیدا می کنیم. مطلب جالب: همه چیز درباره تاریخچه و سبک کونگ فو شائولین + فیلم تفاوت بین کنگ فو و سایر هنرهای رزمی 1- کنگ فو فلسفه را وارد تمرین می کند فلسفه ی هنرهای رزمی چینی مربوط به جنگجویان قاتل نیست بلکه مربوط به بودایی هایی با هدف طول عمر بیشتر است. این فلسفه و تاریخچه باعث دیدگاه مختلف دانش آموزان هنرهای رزمی چینی می شود. خشونت و جنگاوری باورنکردنی در برخی هنرهای رزمی دیده می شود. این رفتارها در کنگ فو دیده نمی شوند زیرا ماهیت این ورزش ایجاد آرامش ذاتی، جلوگیری از خودخواهی و خشونت است. 2- کنگ فو یک سیستم ادراکی است تکنیک های هنرهای رزمی به چهار بخش تقسیم می شوند: ضربه با مشت، ضربخ با پا، قلاب و پرتاب و گرفتن و قفل کردن مفاصل. هر نوع تکنیک کنگ فو از یکی از این بخش های گرفته می شود. این موضوع اهمیت زیادی دارد چرا که هر تکنیک اثربخشی خاصی دارد. یک هنر رزمی چینی با نوع خاصی حمله و دفاع سروکار دارد. سایر هنرهای رزمی مانند کاراته، جودو و تکواندو تنها در یک یا دو دسته از موارد فوق جای می گیرد. به دلیل ماهیت این هنرهای رزمی، ورزشکاران این رشته ها نمی توانند پاسخگوی حملات خارج از این دسته ها باشند. یک روش آماده سازی خود در مواقع نبرد یادگیری تمامی هنرهای رزمی است. اما راه حل بهتر یادگیری هنر رزمی چینی مشت بزرگ است که مزایای زیادی دارد. مزایای هنرهای رزمی چینی 1- سلامتی و تندرستی منظور از سلامتی عدم بیماری نیست بلکه توانایی خواب راحت، کار پر انرژی، تفکر درست و آرامش است. منظور از تندرستی سلامتی فیزیکی نیست بلکه توانایی واکنش سریع، تحمل شرایط سخت و تمرکز بدون خستگی است. کنگ فو بهتر از سایر هنرهای رزمی برای سلامتی و تندرستی است. در شنا، دویدن و کاراته تندرستی با افزایش سن کم می شود ولی در کنگ فو ارتقا می یابد. بدین خاطر کنگ فو فراتر از فعالیت جسمی است و ساختارهای درونی و ذهنی را نیز بهبود می بخشد. یک کنگ فو کار انرژی و شادابی بیشتری در کار و آرامش و متانت بیشتری در شرایط تنش زا دارد. 2- ویژگی آموزشی تعلیم کنگ فو روی پیشرفت اخلاقی و جسمی و ارزش هایی مانند وقار، شجاعت، صبر و شکیبایی تمرکز دارد. ماهیت اصلی این ورزش وابسته به فرایند طولانی شخصیت سازی است. ارزش هایی همچون صبر، شکیبایی، نظم، وفاداری و آرامش از لوازم پیشرفت هستند که از طریق کنگ فو حاصل می شوند. 3- دفاع شخصی دفاع شخصی از لوازم هنرهای رزمی چینی است. تعلیم درست کنگ فو در راستای آموزش صبر، جلوگیری از نزاع و دفاع در برابر دیگران است. ما با اعتماد به نفس می توانیم دفاع از خود کنیم. دفاع شخصی در این مورد برای مواقع غیرجنگی و نزاعی مانند مصاحبه کاری یا امتحان مدرسه کارآیی پیدا می کند. در جامعه مدرن، نیاز به دفاع شخصی روانشناسی مهم تر از نیاز به نزاع حقیقی است. ببینید کنگ فوی شائولین در واقعیت چگونه است؟


سبک کونگ فو.

اساس سبک جنگاوران کونگ فو   آشنایی با سبک جنگاوران کونگ فو سبک جنگاوران کونگ فو، یکی از چندین سبکی است که در این هنر رزمی آموزش داده می شود. هنر رزمی کونگ فو، دارای سبک های مختلفی است که به اهداف مختلف ایجاد شده اند و کاربرد های مختلفی نیز دارند. سبک جنگاوران، یکی از محبوب ترین سبک های کونگ فو است. در ادامه ی این مطلب، به معرفی سبک جنگاوران و کاربرد های آن خواهیم پرداخت. سبک های کونگ فو سبک جنگاوران کونگ فو برخلاف تفکر بعضی از افراد، یک سبک نمایشی نیست   کونگ فو، به عنوان یکی از ورزش های رزمی توانسته است طرفداران زیادی را در سطح جهان پیدا کند. کونگ فو، برگرفته از هنر ها و تکنیک های رزمی است که از گذشته های دور تا کنون در کشور چین مورد استفاده قرار می گرفته اند. کاربرد های این هنر رزمی امروزه بسیار گسترده است.   سبک های گوناگونی برای هنر رزمی کونگ فو وجود دارد. برخی از آنها نمایشی هستند و برخی دیگر از آنها، در مبارزه کاربرد دارند. سبک های کونگ فو به اندازه ای زیاد هستند که تعداد سبک های اصلی این هنر رزمی، به حدود سیصد سبک می رسد. سبک های فرعی کونگ فو نیز حدود هزار نوع هستند. سبک جنگاوران، یکی از سبک های بسیار محبوب کونگ فو است و یکی از سبک های اصلی است. در ادامه، به بررسی این سبک از کونگ فو خواهیم پرداخت.   معرفی سبک جنگاوران کونگ فو   ? ضد حمله یکی از اصولی است که در سبک جنگاوران کونگ فو استفاده می شود   این سبک از کونگ فو، بسیار محبوب است و توسط استادان بزرگ به شاگردانی که به این سبک علاقه داشته باشند، آموخته می شود. برخی ها گمان می کنند که سبک جنگاوران کونگ فو، یکی از سبک های نمایشی است، در حالی که اینگونه نیست.  پیشنهاد امروز ? فرصت خرید و فروش ارز دیجیتال در بهترین زمان را از دست نده!   سبک جنگاوران کونگ فو، در مبارزات استفاده می شود و کاربرد بسیار گسترده ای دارد. در این سبک، به جای حمله مستقیم به هدف، یک شیوه دفاعی انتخاب می شود و فرد منتظر واکنش های هدف می ماند. در این حالت، هدف به فرد کونگ فو کار حمله می کند، اما نمی تواند به او ضربه بزند. جا خالی دادن، یک پایه و اساس در سبک جنگاوران کونگ فو است. استادان بزرگ این سبک، گاهی آنقدر ضربات حریف خود را دفع می کنند که حریف شکست خودش را می پذیرد.   شاید برای برخی ها سؤال پیش بیاید که آیا در سبک جنگاوران کونگ فو، ضربه ای به حریف وارد می شود؟ پاسخ به این پرسش مثبت است. هنگامی که هدف در حال حمله به استاد این سبک از کونگ فو است، ضرباتی را دریافت می کند که می تواند او را به تدریج از پا در بیاورد.   ضد حمله، یکی از اصولی است که در این سبک مبارزه ای کونگ فو استفاده می شود. یعنی اینکه فرد استاد در این سبک، در حالی که ضربات را دفع می کند، در همان لحظه به حریف ضربه وارد می کند و به نحوی، انرژی صرف شده توسط هدف را به خود او بر می گرداند. نکته مهم در مورد سبک جنگاوران کونگ فو، این است که نباید تا جایی که می توان، به حریف آسیب زد. این نکته، بسیار مهم است که بتوان حریف را بدون آسیب وارد کردن به زانو در آورد.    افرادی که در سبک جنگاوران کونگ فو به استادی می رسند، می توانند درگیری های فیزیکی را بدون آسیب زدن به حریف دفع کنند. در این حالت، حتی اگر حریف از سلاح های سرد یا حتی گرم استفاده کند، استاد این سبک می تواند حملات را دفع کند و سلاح را از دسترس حریف خارج کند.    استادان سبک جنگاوران کونگ فو، بر این نکته تأکید دارند که این سبک، بر خلاف نامی که برای آن گذاشته شده است، قرار نیست برای جنگ استفاده شود و استادان این سبک حق شروع کردن جنگ را ندارند. این سبک، در راه دوستی و حداقل آسیب زدن به حریف طراحی شده است.    استادان سبک جنگاوران کونگ فو، بر این باور هستند که قدرت باعث به وجود آمدن صلح میان انسان ها می شود، زیرا قدرت، برای انسان احساس آرامش ایجاد می کند. در نتیجه، سبک جنگاوران کونگ فو، بر قدرت بسیار بالا تأکید دارد. البته این قدرت، باید در راه درست استفاده شود و افرادی که با این قدرت به افراد دیگر صدمه می رسانند، به هنر کونگ فو بی احترامی کرده سبک جنگاوران کونگ فو، از محبوبیت بسیار بالایی برخوردار است و برای دفاع شخصی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.   تاریخچه سبک جنگاوران کونگ فو در ایران    در ایران، سبک جنگاوران کونگ فو توسط استادان خبره و حرفه ای آموزش داده می شود   در سال 1349 شمسی، برای توسعه سبک جنگاوران کونگ فو در ایران، کمیته جنگاوران کونگ فو ایجاد شد و استادان بزرگی به آموزش و فعالیت پرداختند. در ابتدا، تصور می شد که قرار است سبک جنگاوران کونگ فو، به یکی از مهم ترین سبک های آموزشی کونگ فو در کشور تبدیل شود و توسعه بسیار بالایی پیدا کند. اما در سال 1358 شمسی، کمیته کونگ فو در ایران منحل شد و این سبک به فراموشی سپرده شد.   این سبک از کونگ فو، اکنون به روش های دیگری آموزش داده می شود و کاربرد گسترده ای در فنون رزمی نیروهای نظامی و انتظامی دارد.  کاربرد سبک جنگاوران کونگ فو در فنون رزمی نیروهای نظامی و انتظامی کشور، نشان دهنده ی این است که این سبک در حالی که به فرد هدف صدمه خاصی وارد نمی کند، اما می تواند بسیار کاربردی باشد و افرادی که از قانون سرپیچی می کنند را در صورت برخورد، به زانو در بیاورد.   جمع بندی مطالب و سخن پایانی کونگ فو، یکی از محبوب ترین هنرهای رزمی در جهان است و سبک های بسیار زیادی از جمله سبک های جنگاوران، شائولین، چون چوان، باجی چوان، مانتیس دعا گو، توآدو، آرتا کابر و... دارد. سبک های مختلف ورزش کونگ فو، کاربرد های مختلفی دارند، اما سبک جنگاوران، یکی از بهترین کاربرد ها را دارد و کمتر استادی در زمینه کونگ فو وجود دارد که این سبک را فرا نگرفته باشد و یا قبول نکرده باشد. سبک جنگاوران کونگ فو، هم اکنون توسط استادان این زمینه آموزش داده می شود و در صورت تمایل می توانید در کلاس های آن شرکت کنید.


فرق کاراته و کونگفو

کوگ فو در زبان چینی یک اصطلاح جتری است و به مکاتب مختلف هنر‌های رزمی اشاره دارد. این واژه در زبان چینی به صورت ?? نوشته می‌شود. کنگ فو تاریخچه‌ دور و درازی در چین دارد، این ورزش رزمی از قرن 4 میلادی شکل گرفت. هنر‌های رزمی چین را می‌توان با سلا‌ح‌های مختلف ترکیب کرد، این موضوع در کاراته و تکواندو به ندرت امکان‌پذیر است. کنگ فو نسبت به کاراته محبوبیت بیشتری در میان مردم چین دارد. به علاوه برخلاف کاراته، کنگ فو اغلب در نمایش‌ها و آکروبات بازی به کار گرفته می‌شود.   ? کاراته چیست؟ کاراته یکی از هنر‌های رزمی ژاپن است که از اوکیاناوا سرچشمه گرفته است. کلمه کاراته در زبان ژاپنی به معنای «دست خالی» است. گفته می‌شود که کاراته تحت تاثیر نوعی کنگ فو در جنوب چین شکل گرفته است. در کاراته، تنها سلاح‌های مجاز برای استفاده دست و پا هستند. این ورزش رزمی معمولا شامل تمرینات رزم و شبیه‌سازی یک رزم است. سطح ورزشکار با توجه به رنگ کمربند او مشخص می‌شود. برخلاف کنگ فو، در برخی از کشورها از این ورزش در آموزش‌های پلیس نیز استفاده می‌شود.   ? ? تفاوت بین کنگ فو و کاراته چیست؟ تفاوت کنگ فو و کاراته از تاریخچه، حرکات و لباس آنها ناشی می‌شود.  1. تاریخچه کنگ فو و کاراته کنگ فو از چین ریشه می‌گیرد درحالی‌که کاراته اصالتا به پادشاهی اوکیاناوا در ژاپن بازمی‌گردد. در ابتدا، کنگ فو فقط یک تمرین معنوی بود که به تمرکز عمیق و همچنین نظم و انضباط نیاز داشت و بعد به عنوان نوعی مبارزه بدون دفاع توسعه یافت. در مقابل کاراته از تکنیک‌های نبرد kempo چینی، پادشاهی اوکیاناوا و هنر رزمی ژاپنی برگرفته شده است. 2. تفاوت حرکات کنگ فو و کاراته حرکات کاراته در حقیقت از نظر ذاتی خطی هستند، فرد باید ضربه، مشت و لگد بزند. حرکات آن نیاز به انجام کار‌هایی دارد که با استفاده از تکنیک مکث و شروع انجام می‌شوند. در کنگ فو حرکات دایره‌ای شکل هستند. آن‌ها از نوع مبارزات نرم هستند، زیرا در زمان اجرای حرکات، فرد با وجود احساس درد همچنان آرام به نظر می‌رسد. اگرچه کنگ فو حرکات دایره‌ای را به کار می‌گیرد و کاراته حرکات خطی، هر دو با قدرت یکسانی به سمت حریف یورش می‌برند. بیشتر این استیل‌ها از حالات حیوانات الهام گرفته شده‌اند. حال بیایید به این سوال پاسخ دهیم که حرکات خطی و دایره‌ای به چه معنا هستند؟ این بدان معناست که حرکات کاراته تمایل دارند شما را با شتاب به سمت هدف سوق دهند، درحالی‌که حرکات کنگ فو تکیه‌گاه وزن را در بدن تغییر می‌دهند و بیشتر به واکنش در برابر حملات هدف تکیه می‌کنند، بنابراین کنگ فو بیشتر دفاعی و کاراته بیشتر یک هنر حمله‌کننده است. به طور کلی کاراته می‌تواند کارایی بیشتری در صدمه زدن داشته باشد و کنگ فو می‌تواند برای جلوگیری از صدمه دیدن استفاده گردد. ? 3. تفاوت لباس کنگ فو و کاراته چطور می‌توانید شخصی که کاراته یا کنگ فو کار می‌کند را تنها با نگاه به طرز لباس پوشیدن او تشخیص دهید؟ معمولا کسانی که کاراته کار می‌کنند از یک «کیمونو» استفاده می‌کنند که تا روی کمر را می‌پوشاند، در این هنر رزمی ، ورزشکاران برای مبارزه از کفش استفاده نمی‌کنند. رنگ کیمونو اهمیتی ندارد، اما رنگ کمربند نشان‌دهنده‌ سطح فرد است. از طرف دیگر کنگ فو کاران، از لباس‌های ابریشمی سبک چینی با دکمه‌های قورباغه‌ای و کفش‌هایی تخت و نرم استفاده می‌کنند. جمع بندی در مجموع، کنگ فو تکنیک‌ها و حرکات بیشتری نسبت به کاراته دارد و حرکات آن دایره‌ای شکل هستند در حالی‌که در کاراته، افراد به صورت خطی با یکدیگر مبارزه می‌کنند. کنگ فو قبل از اینکه به یک ورزش رزمی تبدیل شود، یک تمرین معنوی برای افزایش تمرکز بود و امروز بیش از اینکه در مبارزات به کار برود، در مسابقات و برای رقابت کار می‌شود. اگر به ورزش‌های


زندگی نامه بروسلی

بروس لی[ب] (زاده با نام لی جن فان؛[پ] 27 نوامبر 1940 – 20 ژوئیه 1973) یک رزمی‌کار، بازیگر، فیلم‌ساز و فیلسوف هنگ‌کنگی-آمریکایی بود. او بنیان‌گذار جیت کان دو، فلسفه‌ای در هنرهای رزمی تلفیقی، بود که از تجربیات لی در مبارزات بدون سلاح و دفاع شخصی، و همچنین از فلسفه‌های متنوع–مکتب التقاطی، ذن بودایی و تائوئیستی–شکل گرفت و به عنوان مکتبی نوین در تفکر هنرهای رزمی مطرح شد.[3][4] با حرفه‌ای که شامل سینمای هنگ کنگ و ایالات متحده می‌شد،[5][6][7]‌ لی به عنوان نخستین ستاره چینی در سطح جهانی و یکی از تأثیرگذارترین رزمی‌کاران در تاریخ سینما شناخته می‌شود.[8] او که با ایفای نقش در پنج فیلم بلند رزمی شهرت یافت، به محبوبیت فیلم‌های رزمی در دهه 1970 و ترویج سینمای اکشن هنگ کنگ کمک شایانی کرد.[9][10] زندگی حرفه‌ای لی با مرگ ناگهانی او در 32 سالگی بر اثر ادم مغزی کوتاه شد.[17] با این حال، فیلم‌های او همچنان محبوب ماندند، هواداران سرسختی پیدا کردند[18] و به‌طور گسترده مورد تقلید و بهره‌برداری قرار گرفتند. او به یک چهره نمادین در سراسر جهان تبدیل شد، به‌ویژه در میان چینی‌ها، به دلیل نمایش فرهنگ کانتونی در فیلم‌هایش،[19] و در میان آسیایی-آمریکایی‌ها، به خاطر شکستن کلیشه‌های آسیایی در ایالات متحده.[20] پس از مرگش، لی همچنان تأثیر عمیقی بر ورزش‌های رزمی مدرن، از جمله جودو، کاراته، هنرهای رزمی ترکیبی و بوکس، داشته است. همچنین، نفوذ او در فرهنگ عامه مدرن، از جمله سینما، تلویزیون، کمیک‌ها، پویانمایی و بازی‌های ویدئویی، ادامه دارد. مجله تایم او را یکی از 100 شخصیت برجسته قرن بیستم معرفی کرده است. نام اصلی بروس لی، لی جن-فان بود. پدرش، لی هوئی-چوئن، یک خواننده اپرای کانتونی ساکن هنگ کنگ بود. مادرش، گریس هو، در شانگهای متولد شد و از تبار اوراسیایی بود.[21] در دسامبر 1939، والدین او برای یک تور بین‌المللی اپرا به کالیفرنیا سفر کردند و در محله چینی‌های سان فرانسیسکو اقامت داشتند.[22] او در 27 نوامبر 1940 در آنجا متولد شد و به دلیل قوانین اصل خاک ایالات متحده، توانست شهروندی آمریکایی دریافت کند.[23] در آوریل 1941، زمانی که لی تنها چهار ماه داشت، خانواده‌اش به هنگ کنگ بازگشتند.[24] مدتی بعد، خانواده لی با سختی‌های غیرمنتظره‌ای روبه‌رو شد؛ زیرا ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم، در دسامبر 1941 به هنگ کنگ حمله کرد و این شهر را به مدت چهار سال تحت اشغال خود درآورد.[25] پدربزرگ مادری لی کانتونی بود، مادربزرگ مادری‌اش انگلیسی بود[26] و عموی مادری او، رابرت هوتونگ، یک تاجر هنگ کنگی با اصالت هلندی-یهودی و کانتونی بود.[27] فعالیت و تحصیل 1940–1958: نقش‌های اولیه، تحصیل در مدرسه و آغاز هنرهای رزمی پدر لی، لی هوی چوان، یک ستاره اپرای کانتونی بود. به همین دلیل، لی از سنین بسیار پایین با دنیای سینما آشنا شد و در چندین فیلم به عنوان بازیگر کودک ظاهر شد. اولین نقش او در فیلم دختر دروازه طلایی بود، جایی که به‌عنوان یک نوزاد، او را روی صحنه بردند.[28] او نام هنری چینی خود را ??? (به معنای «لی، اژدهای کوچک») انتخاب کرد، زیرا بر اساس گاه‌شماری جانوری، هم در سال و هم در ساعت اژدها زاده شده بود.[29] در سال 1950، در 9 سالگی، لی در فیلم بچه که بر اساس شخصیت کمیک «کید چونگ» ساخته شده بود، در کنار پدرش نقش‌آفرینی کرد. این نخستین نقش اصلی او بود.[30] تا سن 18 سالگی، او در 20 فیلم بازی کرده بود.[31] لی پس از تحصیل در مدرسه تاک سان (????؛ واقع در چند بلوک دورتر از خانه‌اش در شماره 218 جاده ناتان، کاولون)، در 12 سالگی وارد بخش ابتدایی کالج کاتولیک لا سال شد.[32]  بماند. چند ماه بعد، او در همان سال به سیاتل نقل مکان کرد تا تحصیلات دبیرستانی خود را ادامه دهد. در این مدت، او به‌عنوان پیش‌خدمت در رستوران روبی چاو کار می‌کرد. همسر چاو از همکاران و دوستان پدر لی بود. برادر بزرگ‌ترش، پیتر لی (???)، نیز برای مدتی کوتاه به سیاتل آمد، اما بعداً به مینه‌سوتا رفت تا در دانشگاه تحصیل کند.[53] در همان سال، لی شروع به آموزش هنرهای رزمی کرد. او سبک خود را جن فان گونگ‌فو (به معنای تحت‌الفظی «کونگ‌فوی بروس لی») نامید که رویکرد شخصی‌اش به وینگ‌چون بود.[54] اولین شاگردان او دوستانی بودند که در سیاتل ملاقات کرده بود، از جمله جسی گلاور، که در جودو مهارت داشت و بعدها برخی از تکنیک‌های اولیه لی را آموزش داد. تاکی کیمورا اولین دستیار رسمی لی شد و پس از مرگ او، به تدریس هنر و فلسفه‌اش ادامه داد.[55] لی نخستین مدرسه هنرهای رزمی خود را با نام مؤسسه جن فان گونگ‌فو در سیاتل افتتاح کرد. او تحصیلات دبیرستانی خود را در مدرسه فنی ادیسون در منطقه کپیتول هیل در سیاتل به پایان رساند و دیپلم گرفت.[56] در مارس 1961، لی در دانشگاه واشینگتن ثبت‌نام کرد و در رشته‌های هنرهای نمایشی، فلسفه، روان‌شناسی و چندین موضوع دیگر تحصیل کرد.[57][58] برخلاف ادعای خودش و بسیاری از دیگران، طبق مقاله‌ای که در سال 1999 در نشریه فارغ‌التحصیلان دانشگاه منتشر شد، رشته رسمی او نه فلسفه، بلکه درام بود.[59] اوایل سال 1964، لی دانشگاه را رها کرد و به اوکلند نقل مکان کرد تا با جیمز ییم لی زندگی کند. جیمز لی، که بیست سال از لی بزرگ‌تر بود، یکی از رزمی‌کاران معروف چینی در آن منطقه محسوب می‌شد. آنها با همکاری یکدیگر، دومین استودیوی جن فان گونگ‌فو را در اوکلند تأسیس کردند. جیمز لی همچنین لی را با اد پارکر، رزمی‌کار آمریکایی، آشنا کرد. به دعوت پارکر، لی در مسابقات بین‌المللی کاراته لانگ بیچ 1964 شرکت کرد و حرکاتی از جمله شنا رفتن روی دو انگشت (با استفاده از شست و انگشت اشاره یک دست) را اجرا کرد، در حالی که پاهایش تقریباً به اندازه عرض شانه باز بودند.[60] در همان رویداد لانگ بیچ، لی همچنین ضربه معروف «مشت یک اینچی» را اجرا کرد.[61] او در حالی که پای راستش را جلو گذاشته و زانوهایش کمی خم بود، مقابل یک داوطلب ایستاد. دست راستش اندکی کشیده شده بود و مشت او تقریباً یک اینچ (2?5 سانتی‌متر) از سینه حریف فاصله داشت. بدون عقب کشیدن بازویش، او مشت را با قدرت به سینه باب بیکر وارد کرد، در حالی که تقریباً همان وضعیت بدن خود را حفظ می‌کرد. این ضربه باعث شد بیکر به عقب پرتاب شود و روی صندلی‌ای که برای جلوگیری از آسیب پشت سرش قرار داده شده بود، بیفتد، اما شدت ضربه باعث شد او به زمین سقوط کند. بیکر بعدها گفت: «به بروس گفتم که دیگر این نوع نمایش‌ها را اجرا نکند. وقتی آخرین بار به من مشت زد، درد قفسه سینه‌ام آن‌قدر شدید بود که مجبور شدم چند روز از کار مرخصی بگیرم».[62] در همین مسابقات لانگ بیچ، لی برای اولین بار با استاد تکواندو، جونگو ری آشنا شد. آنها دوستی نزدیکی برقرار کردند–که برای هر دو از نظر رزمی مفید بود. ری، لی را با جزئیات ضربه ساید کیک آموزش داد، و در مقابل، لی به او مشت بدون علامت را آموخت.[63] سال 1964، در محله چینی‌های اوکلند، لی درگیر یک مبارزه خصوصی بحث‌برانگیز با وانگ جک-من شد. او شاگرد مستقیم ما کین فونگ بود و به دلیل تسلطش بر شینگ‌یی‌چوان، شائولین شمالی و تای‌ چی شهرت داشت. به گفته لی، جامعه چینی‌ها به او اولتیماتوم داده بود که آموزش هنرهای رزمی به غیرچینی‌ها را متوقف کند. اما وقتی او از پذیرش این خواسته سر باز زد، وانگ او را به مبارزه طلبید. طبق توافق، اگر لی شکست می‌خورد، باید مدرسه‌اش را تعطیل می‌کرد، اما در صورت پیروزی، می‌توانست به آموزش سفیدپوستان و سایر افراد ادامه دهد.[64] وانگ این روایت را رد کرد و گفت که این مبارزه به این دلیل رخ داد که لی در یکی از نمایش‌هایش در یک سالن تئاتر در محله چینی‌ها ادعا کرده بود که می‌تواند هر کسی را در سان فرانسیسکو شکست دهد. وانگ همچنین تأکید کرد که هیچ تعصبی نسبت به سفیدپوستان یا افراد غیرچینی نداشته است.[65] لی در این باره اظهار داشت: «آن برگه پر از اسامی سی‌فوهای محله چینی‌ها بود، اما آنها من را نمی‌ترسانند».[66] از جمله افرادی که شاهد این مبارزه بودند می‌توان به کدول، جیمز لی (همکار بروس لی، بدون نسبت خانوادگی) و ویلیام چن، یک معلم تای‌چی، اشاره کرد. وانگ و ویلیام چن اظهار داشتند که این مبارزه به‌طور غیرمعمولی طولانی شد و بین 20–25 دقیقه ادامه داشت.[67][68] وانگ ادعا کرد که ابتدا انتظار یک مبارزه جدی اما محترمانه را داشت، اما لی به‌شدت و با قصد کشتن به او حمله کرد. به گفته وانگ، هنگامی که او برای شروع مبارزه دست خود را به‌صورت سنتی دراز کرد، لی ظاهراً این حرکت را پذیرفت، اما ناگهان دست خود را مانند یک نیزه به سمت چشمان وانگ نشانه گرفت. وانگ ادعا کرد که به دلیل قوانین موجود، از وارد کردن ضربات مرگبار به لی خودداری کرد، زیرا ممکن بود برایش مجازات زندان به دنبال داشته باشد. بااین‌حال، او برای دفاع از خود از محافظ‌های غیرقانونی که زیر آستین‌هایش پنهان کرده بود، استفاده کرد. بر اساس کتاب سخت‌ترین مبارزه بروس لی نوشته مایکل دورگان (1980)، این مبارزه نه با ضربه‌ای قاطع، بلکه به دلیل خستگی شدید لی پایان یافت.[69] بااین‌حال، بروس لی، لیندا لی کدول و جیمز ییم لی روایت متفاوتی دارند. آنها ادعا کردند که این مبارزه تنها سه دقیقه طول کشید و لی به‌طور قاطع پیروز شد. طبق گفته کدول، «مبارزه آغاز شد، یک نبرد بدون هیچ محدودیتی بود و تنها سه دقیقه طول کشید. بروس حریفش را به زمین انداخت و گفت: "تسلیم می‌شوی؟" و طرف مقابل پاسخ داد که تسلیم است».[70] چند هفته پس از این مبارزه، لی در مصاحبه‌ای ادعا کرد که یک حریف بی‌نام را شکست داده است، که به گفته وانگ، این اشاره آشکاری به او بوده است.[71][72] در پاسخ، وانگ روایت خود از مبارزه را در اقیانوس آرام هفتگی، یک روزنامه چینی‌زبان در سان فرانسیسکو، منتشر کرد و در آن از لی دعوت کرد که اگر از این روایت راضی نیست، در یک مسابقه عمومی دوباره با او مبارزه کند. بااین‌حال، لی که به داشتن واکنش‌های شدید نسبت به هرگونه تحریک معروف بود، به این دعوت پاسخی نداد.[73] پس از این، هیچ‌یک از طرفین بیانیه عمومی دیگری منتشر نکردند، هرچند لی همچنان به آموزش هنرهای رزمی به سفیدپوستان ادامه داد. او در آن زمان از فکر کردن به حرفه سینمایی دست کشیده و تمرکز خود را بر هنرهای رزمی گذاشته بود. بااین‌حال، یک نمایشگاه هنرهای رزمی در لانگ بیچ در سال 1964 منجر به دعوت او توسط ویلیام دوزیر، تهیه‌کننده تلویزیونی، برای شرکت در تست بازیگری برای نقش لی چان در مجموعه آزمایشی «پسر شماره یک» شد. این مجموعه در نهایت ساخته نشد، اما دوزیر استعداد لی را تشخیص داد و به او علاقه‌مند شد.[74 بروس لی در سن 18 سالگی به منظور فرار از تبهکاران و تنها با 100 دلار با کشتی وارد ایالات متحده آمریکا شده و با کمک رئیس رستورانی که در آن کار می‌کرد در مدرسه? فنی ادیسون ثبت نام کرد. سپس با پیشنهاد مشاور خود به تحصیل در رشته? فلسفه مشغول گردید. بروس لی در ابتدای ورودش به آمریکا و برای تأمین هزینه? تحصیلش ناگزیر در رستوران کار می‌کرد اما چون آشپز آن رستوران با او مخالف بود مجبور شد از آن‌جا خارج شود و به کار پخش روزنامه در سطح شهر پرداخت و شب‌ها نیز مشغول درس خواندن بود تا بتواند در دانشگاه واشینگتن قبول شود.  دنیا آمد می‌توان گفت که ضربات به شکل پیچیده‌ای قابل تولید است، لذا تا زمانی که این‌گونه نشده فنون کاربردی و اساسی به همین شکل خواهد بود» و بروس این هنر رزمی را با نام «جیت کان دو» و بدون پیشوند و پسوند نام‌گذاری کرد.[76] به دلیل عدم دسترسی به سیفو «ییپ من» که در هنگ کنگ زندگی می‌کرد، بروس لی نمی‌توانست وینگ چون را ادامه دهد، هنر اصیلی که حالا تنها در اختیار استادش بود، اما بروس هنوز مشتاقانه به دنبال یادگیری وینگ چون بود تا جایی که او حتی پس از بازگشت به هنگ کنگ به استاد ییپ من پیشنهاد خرید یک آپارتمان شخصی داد … در مصاحبه استاد بزرگ وینگ چون «لو مان کام» که یکی از همرزمان بروس لی در کلاس استاد ییپ من بوده، می‌خوانیم: شما این شانس را داشتید که در کنار بروس لی باشید، چه ارتباطی با او برقرار کرده بودید؟  تمامی فیلم‌های هنگ کنگی را شکست. بعد از این فیلم‌ها همه به این نتیجه رسیدند که بدون شک بروس لی برترین رزمی کار دنیاست. سپس بروس لی خود تصمیم گرفت فیلم بسازد بدین منظور در سال 1972 شرکت فیلمسازی خود به نام «شرکت فیلمسازی کنکورد» را دایر کرد و خود کارگردانی فیلم «راه اژدها» یا «بازگشت اژدها» را به عهده گرفت. این فیلم در هنگ کنگ مجدداً رکورد فروش فیلم‌های قبلی بروس را شکست. در این دوران بروس لی با موج پیشنهادهای شرکت‌های فیلم‌سازی مواجه گشت و وی در چهارمین فیلم معروف خود «بازی مرگ» به ایفای نقش پرداخت. در این فیلم توسط دشمنانش زخمی گشت اما به دلیل فوت ناگهانی بروس لی فیلم ناتمام باقی‌ماند. مطرح شدن در سراسر جهان و ایفای نقش در هالیوود ?ستاره بروسلی یکی از ستاره‌های پیاده‌رو شهرت هالیوود بعد از موفقیت بروس لی در هنگ کنگ هالیوود به سراغ بروس لی آمد و کمپانی برادران وارنر از وی در خواست کرد که در فیلم «اژدها وارد می‌شود» به ایفای نقش بپردازد به همین دلیل بروس لی «بازی مرگ» را رها کرده و در «اژدها وارد می‌شود» که اولین فیلم جهانی وی به‌شمار می‌رفت به ایفای نقش پرداخت. سال 1970 بروس لی به دلیل تمرینات سنگین به بیماری فتق دیسک بین‌مهره‌ای دچار می‌شود. پزشک او را از ادامه? ورزش منع کرده بود اما او با تزریق موضعی کورتیزون درد ناشی از این بیماری را کنترل می‌کرد.[77] بروس دو ماه قبل از مرگ و در هنگام انجام کار دوبله برخی دیالوگ‌های فیلم اژدها وارد می‌شود در استودیو گلدن هاروست واقع در هنگ کنگ دچار سردرد و سپس تشنج می‌شود که سریعاً به بیمارستان باپتیست هنگ کنگ منتقل شده و پزشکان مشکل او را تجمع بیش از حد آب در فضای داخل سلولی یا خارج سلولی در مغز (اِدِمِ مغزی) تشخیص می‌دهند. در روز مرگ بروس لی نیز همین علائم مجدد بر او تکرار می‌شود.[78] بروس با تهیه‌کننده فیلم ریموندجو در ساعت 2 بعدازظهر روز 20 ژوئیه 1973 قرار داشت. آن دو در مورد ساخت فیلم بازی مرگ با یکدیگر مشورت کردند و تا ساعت 4 بعدازظهر با هم صحبت کردند و بعد به خانه بتی تینگچی بازیگر تایوانی الاصل که نقش اصلی زن فیلم بازی مرگ را داشت رفتند. بعد از ساعتی چو آنجا را ترک می‌کند و بروس و بتی با هم شام می‌خورند. ?برخی از طرفداران بروسلی درکنار آرامگاه وی در دهه 1970 (میلادی) در آنجا بروس احساس سردرد می‌کند و بتی یک قرص Eguagesic (آسپرین قوی) به او می‌دهد. حدود ساعت 7 شب بروس به خواب می‌رود. چو به خانه بتی تلفن می‌زند تا با بروس حرف بزند اما بتی می‌گوید بروس به خواب عمیقی رفته و نمی‌تواند او را بیدار کند. بلافاصله او را به بیمارستان می‌رسانند. پزشکان به معاینه دقیق می‌پردازند. او به کما رفته بود بعد از مدت کوتاهی نیز حتی نفس هم نمی‌کشید. پزشکان متوجه شدند که مغزش تورم دارد. وزن مغز او از 1400 به 1575 گرم رسیده بود. هیچ‌یک از رگ‌های خونی بسته یا پاره نشده بود. تمام اعضا و جوارح بدن مورد معاینه قرار گرفته و کالبد شکافی شد. در معده‌اش همان قرص آسپرین قوی بود که بتی به او داده بود. علاوه بر این چند دانه شاهدانه در معده‌اش یافت شد که مشخص نشد این شاهدانه‌ها را از دست چه کسی خورده‌است. عده‌ای از پزشکان معتقد بودند که شاهدانه‌ها به زهر آغشته شده بود و همین امر سبب مرگ وی شده‌است. اما پزشک اصلی او معتقد بود که به دلیل خوردن آسپرین قوی، دچار تورم مغزی شده‌است. همسرش لیندا می‌گفت: او هیچ‌گاه دوست نداشت عمر طولانی داشته باشد. زیرا او نمی‌توانست تحمل کند که قدرت بدنیش با کهولت سن روز به روز تحلیل رود. بروس لی می‌گفت اگر من باید فردا بمیرم هیچ شکایتی ندارم. من به آرزوهایم دست یافته‌ام و در دنیا آنچه را که می‌خواستم انجام داده‌ام. از زندگی انتظار بیشتری ندارم.[79] آرامگاه او در سیاتل آمریکا در خیابان گارفیلد می‌باشد. در هنگام مرگ بروس لی، پسرش برندان لی 8 سال داشت که 20 سال بعد از مرگ پدرش یعنی در سن 28 سالگی او به طرز مشکوکی درگذشت؛ آرامگاه او نیز در کنار مقبره پدرش است.  Toolworks1993اژدها: داستان بروس لیSega Genesis, Game Gear, Atari Jaguar, سگا مستر سیستم، Super NESAcclaim Entertainment2002بروس لی: در جستجوی اژدهاایکس باکسویوندی2003بروس لی: بازگشت افسانهگیم بوی آدونسUniversal Interactive